Halina Czerny-Stefanska

Halina Czerny-Stefanska i muzyczna rodzina Stefanskich

Urodzona w Krakowie i związana z nim przez całe życie. Halina Czerny-Stefanska (1922-2001), zostając w 1949 roku laureatką I nagrody IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (pierwszego po wojnie w Polsce podnoszącej się z ruin) zapewniła sobie przez następne półwiecze stałe miejsce w sercach krakowian i wszystkich Polaków, a w świecie uznanie i sławę najznakomitszej polskiej pianistki, jak niegdyś jej poprzednicy, Ignacy Paderewski czy Artur Rubinstein. Występowała w renomowanych salach koncertowych Europy, Japonii, Stanów Zjednoczonych, Ameryki Południowej.

Odbyła ponad 20 tournée po Związku Radzieckim. Występowała z towarzyszeniem najbardziej znanych orkiestr symfonicznych, współpracując z takimi dyrygentami, jak m.in.: Adrian Boult, Zubin Mehta, Georg Solti, Witold Rowicki, Paweł Klecki. W jej repertuarze koncertowym znajdowały się utwory od baroku do muzyki XX w., dominowała jednak muzyka F. Chopina. Jej rodowód pedagogiczny to Alfred Cortot (studia w Paryżu), Józef Turczyński, Egon Petri i Zbigniew Drzewiecki.

Przez ponad pół wieku talent Haliny Czerny-Stefańskiej był podziwiany przez cały świat muzyczny, a dowodem tego podziwu są recenzje jej koncertów zapisane w kilkudziesięciu językach. “Od czasów Paderewskiego nie było polskiego pianisty o tak wspaniałym artyzmie, jak Halina Czerny-Stefańska” (“San Francisco Call Bulletin”), “wrażliwość, muzykalność, wdzięk i barwa” (Harold Schonberg, “New York Times”).

Pracę pedagogiczną podjęła w latach siedemdziesiątych, prowadząc kursy mistrzowskie dla pianistów w Weimarze, Darmstadt, Hamburgu, Lugano i Tokio. W latach 1978-1981 prowadziła klasę fortepianu w Akademii Muzycznej im. Paderewskiego w Poznaniu.

Jako profesor-gość wykładała w Akademii Sztuk Pięknych w Nagoya oraz na University of Arts Geidai w Tokio, gdzie otrzymała tytuł “honorowego profesora”. W latach 1993-2000 prowadziła kursy mistrzowskie w Los Angeles, Toronto, Bazylei, Paryżu, Wrocławiu, Dusznikach i in. Wielokrotnie zapraszana była do jury międzynarodowych konkursów pianistycznych w: Warszawie (Konkurs Chopinowski 1960, 1980, 1985, 1990, 1995, 2000), Paryżu, Bukareszcie, Zwickau, Moskwie, Lipsku, Leeds, Bolzano, Atenach, Budapeszcie, Kolonii, Tokio, Tel Awiwie, i in. Dokonała na- grań dla Deutsche Grammophon, Supraphon, Telefunken, His Master’s Voice, RCA-Japan, Pony Canyon i Polskich Nagrań Muza. Odznaczona została Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Halina Czerny Stefańska była żoną profesora Ludwika Stefańskiego (1917 – 1982) wybitnego pedagoga krakowskiej Akademii Muzycznej, który wykształcił wielu uznanych pianistów w czasie dziesiątków lat działalności. Córka ich, Elżbieta Stefańska jest do dzisiaj najbardziej uznaną polską klawesynistka, spadkobierczynią legendarnej Wandy Landowskiej. Rodzina Stefańskich wpisała się tym samym na stałe w muzyczną historię miasta.

Kontynuacją powyższych tradycji jest działalność pedagogiczna wychowanków profesora Stefańskiego, z których profesor Stefan Wojtas ma niewątpliwie największe sukcesy. Jego studenci, Szymon Nehring, Krzysztof Książek, Marcin Koziak czy Piotr Machnik są dziś koncertującymi w świecie wybitnymi solistami, laureatami nagród na ważnych konkursach międzynarodowych m.in. Artura Rubinsteina w Tel Avivie czy Chopinowskich w Warszawie i na świecie.